Η ευτυχία ειν'αυτό....

Ξέρεις...πολλές φορές σκέφτομαι...πώς είναι δυνατόν ενας άνθρωπος να σε κάνει τόσο ευτυχισμένη...και αμέσως σκέφτομαι εσένα...εμας...και καταλαβαίνω! Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις...και με γεμίζεις τόσο πολύ...δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις και είσαι τόσο ...υπέροχος! Μια κουβέντα σου αρκει για να διώξει μακριά...καθετι άσχημο...κάθε σου λέξη με γεμίζει αισιοδοξία...και με κάνει να νιωθω τοσο χαρούμενη...όπως νιώθει ενα παιδι...οταν του αγοράσεις γλυκά ή μπαλόνια! Ναι....αυτό ειναι...έτσι νιώθω...παιδι νιωθω μαζι σου...! Και το συναίσθημα αυτο δεν το αλλάζω με κανένα στον κόσμο...! Εδω και ενα χρόνο το χαμόγελο εχει λείψει ελάχιστα απο τα χείλη μου...! Σ'αγάπησα Σ'αγαπάω και θα συνεχίσω....να σ'αγαπάω! ^^ Ελπίζω να μην βαρεθείς ποτέ να με κάνεις να νιώθω σαν παιδί...! Είσαι σημαντικός για μένα...και οταν σωπαίνω και δεν στο λεω...είσαι σημαντικότερος! Καληνύχτα αγάπη μου....! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Το σίγουρο είναι πάντως πως δεν είμαστε όλοι για όλους.

Ε λοιπόν δεν είναι παράξενο? Μας έρχονται τα καλά παιδιά…τα διώχνουμε..μας ερχονται τα κακά παιδιά…πάλι τα διώχνουμε! Αχαριστία δεν είναι αυτό? Ή μήπως όχι? Εγω νομίζω πως όχι. Ξέρετε γιατί? Γιατι υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που συμβάλλουν στη δημιουργία μιας «τελειας» σχέσης! Ναι το ξέρω πως επαναλαμβάνουμε αυτό το ρητό πως τα ετερόνυμα έλκονται, αλλά για πόσο μπορείς να μείνεις με έναν άνθρωπο που είστε αντίθετοι; Ο πρωτος παράγοντας είναι οι συμβατότητα! Μεσα σε μια σχέση πρέπει να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου! να μη χρειαστεί να προσποιηθούμε κάτι άλλο για να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες του άλλου. Όταν μπορείς και εκφράζεσαι ελεύθερα, και αυτό είναι αμοιβαίο τότε είμαστε σε καλό δρόμο! Οι άλλοι δυο παράγοντες είναι η σεξουαλικότητα και η επικοινωνία.  Οσο για τη σεξουαλικότητα αποτελεί σημαντικό παραγοντα στη σχέση. Γιαυτο άλλωστε οι μισοί λένε πως το σεξ είναι το παν σε μια σχέση και οι άλλοι μισοί λένε πως δεν δίνουν σημασία σε αυτό. ΝΑΙ! Το παραδέχομαι! Το σεξ είναι πολύ σημαντικό αλλα όταν μια σχέση βασίζεται μόνο σάυτο? Τι γίνεται μετά? Γιατί το σεξ κραταέι οσο κρατάει, άλλα αν πέρα απ’αυτό δεν υπάρχει τίποτα άλλο? Εδώ είναι λοιπόν που ερχόμαστε στον άλλο παράγοντα, την επικοινωνία! Η επικοινωνία παίζει και αυτή μεγάλο ρόλο στη σχέση. Πολλές φορές λέμε πως αν μας μιλάει ο άλλος, πως αν επικοινωνούμε μεταξύ μας, πως με τη συζήτηση όλα βρίσκονται. Πράγματι είναι μια θεωρία με μεγάλη ισχύ μέχρι που την βλέπεις να διαλύεται μπροστά στα μάτια σου. Όταν κάνεις άπειρες συζητήσεις με τον άλλο, του λες τι θες, τι σε ενοχλεί αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο βλέπεις τα πράγματα για τα οποία χιλιομίλησες, που έχει μαλλιάσει η γλώσσα σου να τα λες, αυτά ακριβώς τα βλέπεις να περνούν σαν ταινία από μπροστά σου και να επαναλαμβάνονται. Φαύλος κύκλος λοιπόν. Το σίγουρο είναι πάντως πως δεν είμαστε όλοι για όλους.

Κάτι μικρό...

Πολλές φορές το μυαλό σου θα σου πει να σταματήσεις. Η καρδιά σου λέει όμως προχώρα. Και εγώ πιστεύω πως τα βήματα αυτά που το μυαλό σου βγάζει λάθος είναι τα πιο σωστά, γιατί όποιος μετρά τον έρωτα και όσα για αυτόν θα πράξει, δεν του αξίζει να τον ζει. Κι αν είναι λάθος άνθρωπος τι να κάνεις αυτόν ερωτεύτηκες, φτάσε λοιπόν μέχρι εκεί που εσύ θες και μπορείς. Αν δεν τα καταφέρεις, τουλάχιστον εσύ προσπάθησες. Εσύ διεκδίκησες την ευτυχία σου, απλά εκείνη έχει άλλα σχέδια.

Ι'll use your light to guide the way cause all I think aboUt is YOU ♥

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να γελάω με την παράνοια σου, Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι, και
να σηκώνομαι πρώτη για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω,

Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και νάμαι δυστυχισμένη όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένη όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,

Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδεια χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις, Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο, Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω, Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποια  είμαι,

Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,

Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων , τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ...

Αυτό που μοιάζει φυλακή είναι το πέταγμά σου!

Δεν ήμουν έτσι εγώ…πολύ μαυρίλα έχει πέσει τελευταία! Ρωτάς τι φταίει…και δεν ξέρω τι να σου πρώτο πω…! Ότι σκεφτομαι συνέχεια τα χειρότερα? Ότι με πληγώνει που ξέρω ότι εγώ για σένα θα έφτανα στην άλλη άκρη του κόσμου ενώ εσύ…όχι? Ότι πλέον μόνο εγώ προσπαθώ? Ότι μόνο εγώ έχω πάθος και όνειρα? Είναι τόσα πολλά….! Αλλά πραγματικά…κι εσύ έχεις αλλάξει…όσο κι αν δεν το παραδέχεσαι ούτε εσύ ήσουν έτσι κάποτε! Τότε που με κοίταζες στα μάτια συνεχεία…τότε που σου έφτανε απλά να μου κρατάς το χέρι…και ήμουν τόσο ευτυχισμένη.. τότε που με φιλούσες σαν να μην υπάρχει αύριο…σαν να νόμιζες πως θα εξαφανιστώ…και ήθελες να με χορτάσεις , Θυμάσαι…?  τότε που νόμιζα πως … αστο…δεν έχει σημασία τι νόμιζα! Όταν δεν μπορείς να καταλάβεις
τη σιωπή του ανθρώπου που είναι δίπλα σου,
τότε δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις
και τίποτα από αυτά που σου λέει. Μπορεί τελικά εγω να ζω στα παραμύθια..και να σε ήθελα πρίγκιπα!  αυτή την εικόνα είχα φτιάξει για εσένα... ;/ οτι αγαπιόμαστε όλο και πιο πολύ..αυτή την εντύπωση μου έδινες..
πόσο λίγο σε ήξερα..! πόσο πολύ σε ερωτεύτηκα ?!!?! Τελικά οντως…δεν πρέπει να αφήσεις ποτέ κανέναν να σε δέι να κλαίς! Αλλά δεν πειράζει…εγω θα είμαι πάντα εδώ για σένα…και πάλι θα κλαίω για να μου φύγει ο Θυμός κι ο πόνος …κι ας μην με καταλαβαίνεις…πάλι θα Σ’ΑΓΑΠΑΩ με κεφαλαία γράμματα…γιατι στο μυαλό μου θα είσαι για πάντα εκείνος ο πρίγκιπας που ήθελα να είσαι!

Memory!

Πόσοι απο εμάς ,οταν ήμασταν παιδιά , δεν πήραμε στο χέρι μας ενα τέτοιο
λουλούδι ? θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου μ'ένα τεράστιο χαμόγελο
 και με μια μεγάλη λαχταρα
να κόβω με μανία κάθε τέτοια μικρη υπαρξη...!
Πάντα εκλέινα τα μάτια και εκανα μια ευχη.
Ηταν τόσο αθωο ολο αυτο.
Μου λείπουν εκείνα τα χρόνια πάρα πολύ....!
 Τότε που το μόνο που μας πονούσε
ήταν οί γρατσουνιές στα γόνατά μας..

ΔΕ ΘΕΛΩ!!!!

Δεν ΘΕΛΩ να ζω χωρίς εσένα! Δε θέλω να περνάν οι μέρες μακριά σου. Δεν ΘΕΛΩ να μην μπορω να σε δώ. Δεν ΘΕΛΩ να μην περνάμε χρόνο μαζί. Δεν ΘΕΛΩ να χανόμαστε. Δεν ΘΕΛΩ να σε βλέπω τόσο λίγο. Δεν ΘΕΛΩ να ζούμε στιγμές χωριστά. Δεν ΘΕΛΩ να διαβάζω άλλο γιατί αυτό με κρατά μακριά σου. Δε θέλω να είμαστε τόσο κοντά αλλά συγχρόνως τόσο μακριά. Δεν ΘΕΛΩ να μιλάμε μόνο στο τηλέφωνο. Δεν ΘΕΛΩ να φύγω μακριά σου. Δε θέλω την απόσταση. Δε θέλω να χαμογελαω μακριά σου. Δε θέλω να λες πως δεν πειράζει. Δε θέλω να σταματήσεις να με νοιαζεσαι. Δε ΘΕΛΩ να σταματήσεις να μ αγαπάς. Δε ΘΕΛΩ να συνηθίσεις μακριά μου. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ Μ.Ο.Υ Λ.Ε.Ι.Π.Ε.Ι.Σ!!!

Published with Blogger-droid v2.0.4

Maybe...

Στη ζωη μας αλλες φορες χανουμε κ αλλες κερδιζουμε! Αλλες πετυχαινουμε κ αλλες απλα  αποτυγχανουμε! Πολλοι ανθρωποι θυμωνουν και καποιοι μετανιωνουν! Χανουμε πραγματα που τα θελαμε κ τωρα δν τα ζηταμε πια! Αν υπαρξει καποιος που θελει πολυ να μας μιλησει καποιοι καθονται κ τν ακουνε και αλλοι απλα τν αγνουν! Δν ειναι ωραιο να διωχνεις κατι απ την ζωη σου και οταν θυμηθεις να τ ζητας πισω! Σκεψου κ την αλλη μερια π ενας αλλος ανθρωπος πονεσε για σενα! Δωσε μια δευτερη ευκαιρια σε καποιον που αγαπας κ σ αγαπαει! Μην το αφησεις να περασει ετσι! Ισως τ μετανιωσεις εσυ μετα...

Published with Blogger-droid v2.0.4

My biggest fear!

Πάλι τις ίδιες σκέψεις κάνω...εχω καταντήσει γραφική...για να μην πω χαζη! Αλλά σκέφτηκα να σας μιλήσω για κάτι που φοβάμαι πολύ...! Ίσως τελικά τώρα που το σκέφτομαι περισσότερο με νευριαζει παρά με φοβίζει...! Νομίζω πως θα καταλάβετε τι εννοώ. Λοιπόν...δεν τρεμετε τι στιγμή εκείνη όταν η σχέση σας αρχίζει να γίνεται γραφική? Θέλω να πω...δεν είναι κάπως χαζό όταν ενώ στην αρχή ο άλλος είναι τρελός για σένα κ το δείχνει και κάνει τα πάντα για να σε αποκτήσει στην πορεία το μόνο που μένει να είναι μια τυπικη διαδικασία? Συναισθήματα θα υπάρχουν βέβαια. Και μάλιστα δυνατα κ αληθινά. Κι αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω πιο πολύ. Γιατί ενώ υπάρχει αγάπη ο ενθουσιασμός εξαφανίζεται? Δεν μου αρέσει αυτό..δεν θέλω να συνειδητοποιήσω μια μέρα οτι η μαγεία του πρώτου καιρού να έχει χαθεί...δεν θέλω καβγάδες και κατεβασμένα μούτρα! Θέλω πάντα να είναι όπως στην αρχή...χαμόγελα,πονηρές ματιές,αγκαλιές και φιλιά όπου κι αν είσαι,όποιος κι αν είναι μπροστά...ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟΣ ! Και ας μην ξεχνάμε το πάθος...το θεωρώ απαραίτητο όσα χρόνια κι αν περάσουν! Δεν θα άφηνα ποτέ τη σχέση μου να γίνει έτσι...δεν θεωρώ κανέναν και τίποτα δεδομένο! Ειδικά στην συγκεκριμένη περίπτωση που είμαι τόσο ερωτευμένη!!! Αλλά τι να πείς??? ΑΝΤΡΕΣ.....

Published with Blogger-droid v2.0.4

Happiness came back stronger!

Η ευτυχία έχει μυρωδιά,είναι αντιληπτή,έχει υφή,έχει ήχοκαι γεύση! Μυρίζει κανελα,καραμέλα,βανίλια,μοκκα,σοκολάτα. Απαλή σαν βελούδο,"γεμάτη" σαν βαμβάκι,φίνα σαν μεταξι! Έχει νότες από τις 4 εποχές του Vivaldi,την χροιά από την φωνή των αγαπημένων μου προσώπων,ένταση από την πιο δυνατή αγκαλιά που έχω πάρει ποτέ! Όταν ακουμπά την γλωσσα μου μοιάζει με παγωτό,με γλυκό κερασι και με πραλινα...

Published with Blogger-droid v2.0.4

και ίσως τελικά να μην σε κάνω να νιωθεις τόσο γεματος...όσο πιστευα....οσο ελεγες!

Πόσο ασχημο είναι...οτάν κάτι στο οποίο πιστευες με όλη σου την καρδιά δεν είναι και τόσο αληθινό? Κι εκεί που πιστεύεις οτι όλα είναι τέλεια...έρχεται μια μικρή στιγμή...που σε κάνει να ανησυχέις οτι δεν υπάρχει τίποτα πια! μια κουβεντα...ενα τηλέφωνο...μια φωνή...ένα κλάμα.. και όλα χαλάνε ξαφνικα χωρις καλα καλα να καταλαβεις το γιατι...χωρις να καταλαβεις πώς...! μια εμμονή..που οδηγησε σε μια παραξενη αλλαγη....που δεν την περίμενες...! Αλλα....με εμένα τα βαζω πιο πολυ. Δεν ξερω που να το αποδωσω. Ισως να τα κρατουσες μεσα σου καιρο....ισως να καταπιεζες καποια συναισθηματα και απαιτησεις σου...που εγω δεν τις καταλαβαινα....και ίσως τελικά να μην σε κάνω να νιωθεις τόσο γεματος...όσο πιστευα....οσο ελεγες! "τίποτα δεν είναι όπως χθές..." ένα τραγουδι είναι μα...είπες τόσα πολλά χωρίς καν να μιλήσεις.  Πάντα φοβόμουν και πάντα θα φοβάμαι. να το ξέρεις. στο 'χω πει 'αλλωστε πολλες φορες οτι δεν σε θεωρω κατι σιγουρο. Ισως φυγεις κι εσυ όπως όλοι. Ειλικρίνα δεν ξερω που έγινε λάθος...πάντως νιώθω άσχημα που κατάφερα να σε κάνω να βγάλεις έναν εαυτό που τοσο καλα έκριβες. Μπορείς να το πείς και αποτυχία.



Ενα είναι σίγουρο. Οτι σε νοιαζομαι και
οτι θα είμαι πάντα εκει για σενα.....

Συγγνωμη.

You have no idea!

You have no idea. No idea of what I feel about you. Of how much I care about you. Of how much I think you are amazing and beautiful. Of what I think we can become. Of how much you make me happy and sad at the same time. Of how much you make me feel alive. Of the butterfly riot that takes place in my stomach when you talk to me. Of how much you make me worry and scared. YOU HAVE NO IDEA!!

again...again...again...

“Τέλειο είναι εκείνο που αγαπάς μ’ όλη σου την ψυχή και δεν είναι δικό σου. Κι εσύ δεν ήσουνα ποτέ δικος μου, εκτός μέσα σε κάποια τρελά μου όνειρα -από εκείνα που σε κάνουν να ξυπνήσεις το πρωί με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη και την ψυχή νιώθοντας την ευτυχία του να υπάρχει κανείς σ’ όλο σου το είναι… Ήσουνα ο μοναδικός στόχος που ήθελα στα αλήθεια να πετύχω, η μοναδική κορυφή που ήθελα με όλη μου την ψυχή να φτάσω. Ανέβηκα ένα εκατομμύριο σκαλιά κι άπλωσα το χέρι για να αγγίξω τον ουρανό, κι αυτός πήγε πιο πέρα… Εκείνος ο ουρανός ήσουνα εσύ!!

Always and forever...

τετοιες ωρες να μ’αγαπας.

τετοιες ωρες που δε ξερω οτι μπορω, που δε θελω να ξερω αν μπορω.

τετοιες ωρες που μισω τον εαυτο μου, που δε με βρισκω, που δε ξερω που μ’εχασα.

τετοιες ωρες που νοιωθω κενη, που δε νοιωθω τιποτα περα απο τον εαυτο μου.

τετοιες ωρες που αδιαφορω για οτι συμβαινει γυρω μου, που απλα δε με νοιαζει.

τετοιες ωρες που θα θελα να μαι αλλη, να μη με αναγνωριζει κανεις.

τετοιες ωρες που θα θελα να μαι αλλου, μακρυα απο ολα και απο ολους.

τετοιες ωρες που δε θα θελα κανεναν γυρω μου κι εχω γινει κουβαρι στο πατωμα.

τετοιες ωρες που κλαιω κι εχω πνιγει σε μια θαλασσα απο “γιατι”.

τετοιες ωρες που το πατωμα φανταζει μετρα ψηλα.

τετοιες ωρες που σε χρειαζομαι περισσοτερο απο ολα..

απλα να με αγαπας!

If you still care don't ever let me know....

θέλω να σηκώσω το χέρι μου

και να ρίξω μια σφαλιάρα.

δε ξέρω όμως σε ποιόν.

σε μένα ή σε σένα. 

χάνω την εμπιστοσύνη μου χωρίς 

να το θέλω. Σίγουρα θα σκεφτεσαι

                                                      πως υπερβάλω. Οπως πάντα.

Συγγνωμη ειπες,αλλα ξερω

πως δεν αλλαζει κατι.

καλυτερα θα'ταν να μην

ειχε γινει ποτέ.

Συγγνωμη που ειμαι λυπημένη.

ένα χαρουμενο κοριτσι ερωτευτηκες.

μου το 'χεις πει τόσες φορές Αλλα

αν εβλεπες το προσωπο σου εκεινη

τη στιγμη θα καταλαβαινες. Κι αν σε νοιαζει

ακομα...μην μ'αφησεις ποτέ να το μάθω.

                                                              θα προχωρήσουμε λοιπόν.