Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

My biggest fear!

Πάλι τις ίδιες σκέψεις κάνω...εχω καταντήσει γραφική...για να μην πω χαζη! Αλλά σκέφτηκα να σας μιλήσω για κάτι που φοβάμαι πολύ...! Ίσως τελικά τώρα που το σκέφτομαι περισσότερο με νευριαζει παρά με φοβίζει...! Νομίζω πως θα καταλάβετε τι εννοώ. Λοιπόν...δεν τρεμετε τι στιγμή εκείνη όταν η σχέση σας αρχίζει να γίνεται γραφική? Θέλω να πω...δεν είναι κάπως χαζό όταν ενώ στην αρχή ο άλλος είναι τρελός για σένα κ το δείχνει και κάνει τα πάντα για να σε αποκτήσει στην πορεία το μόνο που μένει να είναι μια τυπικη διαδικασία? Συναισθήματα θα υπάρχουν βέβαια. Και μάλιστα δυνατα κ αληθινά. Κι αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω πιο πολύ. Γιατί ενώ υπάρχει αγάπη ο ενθουσιασμός εξαφανίζεται? Δεν μου αρέσει αυτό..δεν θέλω να συνειδητοποιήσω μια μέρα οτι η μαγεία του πρώτου καιρού να έχει χαθεί...δεν θέλω καβγάδες και κατεβασμένα μούτρα! Θέλω πάντα να είναι όπως στην αρχή...χαμόγελα,πονηρές ματιές,αγκαλιές και φιλιά όπου κι αν είσαι,όποιος κι αν είναι μπροστά...ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟΣ ! Και ας μην ξεχνάμε το πάθος...το θεωρώ απαραίτητο όσα χρόνια κι αν περάσουν! Δεν θα άφηνα ποτέ τη σχέση μου να γίνει έτσι...δεν θεωρώ κανέναν και τίποτα δεδομένο! Ειδικά στην συγκεκριμένη περίπτωση που είμαι τόσο ερωτευμένη!!! Αλλά τι να πείς??? ΑΝΤΡΕΣ.....


Published with Blogger-droid v2.0.4

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Happiness came back stronger!

Η ευτυχία έχει μυρωδιά,είναι αντιληπτή,έχει υφή,έχει ήχοκαι γεύση! Μυρίζει κανελα,καραμέλα,βανίλια,μοκκα,σοκολάτα. Απαλή σαν βελούδο,"γεμάτη" σαν βαμβάκι,φίνα σαν μεταξι! Έχει νότες από τις 4 εποχές του Vivaldi,την χροιά από την φωνή των αγαπημένων μου προσώπων,ένταση από την πιο δυνατή αγκαλιά που έχω πάρει ποτέ! Όταν ακουμπά την γλωσσα μου μοιάζει με παγωτό,με γλυκό κερασι και με πραλινα...


Published with Blogger-droid v2.0.4

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

και ίσως τελικά να μην σε κάνω να νιωθεις τόσο γεματος...όσο πιστευα....οσο ελεγες!

Πόσο ασχημο είναι...οτάν κάτι στο οποίο πιστευες με όλη σου την καρδιά δεν είναι και τόσο αληθινό? Κι εκεί που πιστεύεις οτι όλα είναι τέλεια...έρχεται μια μικρή στιγμή...που σε κάνει να ανησυχέις οτι δεν υπάρχει τίποτα πια! μια κουβεντα...ενα τηλέφωνο...μια φωνή...ένα κλάμα.. και όλα χαλάνε ξαφνικα χωρις καλα καλα να καταλαβεις το γιατι...χωρις να καταλαβεις πώς...! μια εμμονή..που οδηγησε σε μια παραξενη αλλαγη....που δεν την περίμενες...! Αλλα....με εμένα τα βαζω πιο πολυ. Δεν ξερω που να το αποδωσω. Ισως να τα κρατουσες μεσα σου καιρο....ισως να καταπιεζες καποια συναισθηματα και απαιτησεις σου...που εγω δεν τις καταλαβαινα....και ίσως τελικά να μην σε κάνω να νιωθεις τόσο γεματος...όσο πιστευα....οσο ελεγες! "τίποτα δεν είναι όπως χθές..." ένα τραγουδι είναι μα...είπες τόσα πολλά χωρίς καν να μιλήσεις.  Πάντα φοβόμουν και πάντα θα φοβάμαι. να το ξέρεις. στο 'χω πει 'αλλωστε πολλες φορες οτι δεν σε θεωρω κατι σιγουρο. Ισως φυγεις κι εσυ όπως όλοι. Ειλικρίνα δεν ξερω που έγινε λάθος...πάντως νιώθω άσχημα που κατάφερα να σε κάνω να βγάλεις έναν εαυτό που τοσο καλα έκριβες. Μπορείς να το πείς και αποτυχία.



Ενα είναι σίγουρο. Οτι σε νοιαζομαι και
οτι θα είμαι πάντα εκει για σενα.....

Συγγνωμη.


You have no idea!


You have no idea. No idea of what I feel about you. Of how much I care about you. Of how much I think you are amazing and beautiful. Of what I think we can become. Of how much you make me happy and sad at the same time. Of how much you make me feel alive. Of the butterfly riot that takes place in my stomach when you talk to me. Of how much you make me worry and scared. YOU HAVE NO IDEA!!