Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

όταν...

κι όταν σε δω ξανά,
δεν θα ταιριάζουμε πάλι, γιατί?
γιατί τα όμοια δεν είναι ποτέ
μαζί.θα το αντέξεις;
γι αυτό σου λέω
μη με πληγώνεις
.
κι αν μας χάσεις,
θα’ χεις χάσει το μυαλό και την καρδιά σου…

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Same Dreams.

Με είχες αγκαλιά στο αυτοκίνητο. 
Ηταν 2:00 η ωρα και εξω φυσούσε ενας παράξενος αέρας.  
Κρυωνα και φιλούσες την μύτη μου για να την κρατάς ζεστη
και είχες ενα όμορφο χαμόγελο στο πρόσωπο. 
Μιλουσες για τους χειμωνες που θα ερθουν.
''Μαζί θα είμαστε οτι κι αν γίνει" ειπες.
Σ'άκουγα να μιλάς για φωτιά. για κρασί κόκκινο
για χιόνι και για αγάπη. 
''Γιατί να σ'αγαπάω τοσο?" αναρωτηθηκες.
Σου χαμογέλασα και με φιλησες στο μέτωπο. Πάλι.
Μάλλον έχουμε τα ίδια όνειρα. Σκέφτηκα.





Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Σ'αγαπάω

ce soir

φορούσα ένα βαθύ μαυρο φουστάνι από μακό και λίγο μετάξι, μέχρι το γόνατο, με ένα μικρό φιόγκο στη μέση. ένα μεγαλο δαχτυλίδι με μαύρο τριαντάφυλλο και έπαιζα με τα φώτα. είχα μία παράξενη ζαλάδα από το πρωί και έναν πονοκέφαλο.. μάτιασμα δεν ήτανε, μονάχα πόναγα πίσω από τα μάτια.

Σήκωσα το ακουστικό  και πληκτρολόγησα έναν αριθμό. το κατέβασα πάλι. δεν απαντούσε κανείς μάλλον.. μάλλον κοιμόταν πάλι. "όλο κοιμάτα αυτός ο άνθρωπος" σκέφτηκα. άναψα κιάλλα φώτα στο δωμάτιο. άνοιξα και το ράδιο : "Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη" ακουστηκε η φωνή του Λαβρέντη. Ο πονοκέφαλος έγινε πιο έντονος. έφτιαξα καφέ. κάπνισα τσιγάρα. άναψα και τα φώτα της μικρής βεράντας μου. μέτρησα μερικά φύλλα πεσμένα στα πλακάκια και ξαναέσβησα τα φώτα. δεν περνούσε ο πόνος. είχα εκνευριστεί. και η ζαλάδα μεγάλωνε..σωριάστηκα στο κρεβάτι και κοιμηθηκα. βαθιά. δεν χόρταινα τα όνειρα. κιάλλα.. κιάλλα..

strano στα Ιταλικά θα πεί παράξενο.

είμαι ευάλωτη αυτές τις μέρες.
κλαίω, ανησυχώ, πονάω, διερωτώμαι, αμφισβητούμαι.
έχω ενοχές, θυμό και  λύπη.
γελάω λίγο, ακούω πολύ, παρατηρώ συχνά.
ζεσταίνομαι και δεν βρίσκω το χρόνο και δροσιστώ.
νυστάζω και δεν βρίσκω το χρόνο να κοιμηθώ.
μου λείπεις και ζητάω "ώρες πτήσης".
καπνίζω πολύ και βαριέμαι να συζητήσω.
θέλω να με πάρεις αγκαλιά. μόνο. να μην κάνουμε τίποτα άλλο. σε γρασίδι.

τι απέγινε η προσπάθεια?

είναι πράγματι κουραστικό για κάποιους ανθρώπους να προσπαθούν. 
θέλει κόπο, θέλει υπομονή, να μπορείς να διακρίνεις λάθη, απαιτεί συζήτηση. 
κιέπειτα νιώθεις ότι έρχεται το τέλος του κόσμου.
ότι δεν μπορείς να λειτουργήσεις σαν μονάδα 
παρά μόνο σαν σύνδεσμος με κάποιον άλλον.

κιενώ εσύ προσπαθούσες να περπατάς παράλληλα μαυτόν τον άλλον, 
αυτός ο άλλος άρχισε να παρεκκλίνει από την ευθεία. 
κιεσύ πάλι προσπάθησες να περάσεις το δρόμο και να τον ακουμπήσεις.
κιαυτός έτρεξε
κιεσύ πάλι προσπάθησες να πας πιο γρήγορα. 
κιαυτός.. έφυγε.

κιεσύ αγαπάς ακόμα με κεφαλαία γράμματα όσους παρέκκλιναν. 
γιατί λέγεσαι κορίτσι με λουλούδια..
και κλαις για να σου φύγει ο θυμός κιο πόνος.
και συνεχίζεις να προσπαθείς.

άστρο μου...

Σήμερα.

η αγαπημένη μου μέρα είναι το 
Σάββατο.

my favorite day is
Saturday.

mon jour prefere est le
Samedi.

meine Lieblings-Tag ist der
Samstag.

mi dia favorido es el 
Sabado.

min favoritt dag er
Lardag.