Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

και ίσως τελικά να μην σε κάνω να νιωθεις τόσο γεματος...όσο πιστευα....οσο ελεγες!

Πόσο ασχημο είναι...οτάν κάτι στο οποίο πιστευες με όλη σου την καρδιά δεν είναι και τόσο αληθινό? Κι εκεί που πιστεύεις οτι όλα είναι τέλεια...έρχεται μια μικρή στιγμή...που σε κάνει να ανησυχέις οτι δεν υπάρχει τίποτα πια! μια κουβεντα...ενα τηλέφωνο...μια φωνή...ένα κλάμα.. και όλα χαλάνε ξαφνικα χωρις καλα καλα να καταλαβεις το γιατι...χωρις να καταλαβεις πώς...! μια εμμονή..που οδηγησε σε μια παραξενη αλλαγη....που δεν την περίμενες...! Αλλα....με εμένα τα βαζω πιο πολυ. Δεν ξερω που να το αποδωσω. Ισως να τα κρατουσες μεσα σου καιρο....ισως να καταπιεζες καποια συναισθηματα και απαιτησεις σου...που εγω δεν τις καταλαβαινα....και ίσως τελικά να μην σε κάνω να νιωθεις τόσο γεματος...όσο πιστευα....οσο ελεγες! "τίποτα δεν είναι όπως χθές..." ένα τραγουδι είναι μα...είπες τόσα πολλά χωρίς καν να μιλήσεις.  Πάντα φοβόμουν και πάντα θα φοβάμαι. να το ξέρεις. στο 'χω πει 'αλλωστε πολλες φορες οτι δεν σε θεωρω κατι σιγουρο. Ισως φυγεις κι εσυ όπως όλοι. Ειλικρίνα δεν ξερω που έγινε λάθος...πάντως νιώθω άσχημα που κατάφερα να σε κάνω να βγάλεις έναν εαυτό που τοσο καλα έκριβες. Μπορείς να το πείς και αποτυχία.



Ενα είναι σίγουρο. Οτι σε νοιαζομαι και
οτι θα είμαι πάντα εκει για σενα.....

Συγγνωμη.


1 σχόλιο:

  1. πολύ τρυφερό...μα γιατί να ζητάς συγνώμη; ελπίζω να είσαι καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή